28 april 2025 – Belgische lezers zullen het in de media vernomen hebben, maar ook voor lezers in Nederland en elders kan het nuttig zijn te weten hoe in leidende staatskringen omgesprongen wordt met legerbudgetten. De Belgische bestelling in 2018 van 442 Franse gevechtspantsers (417 Griffons en 60 Jaguars) werd begroot op 1,57 miljard euro, terwijl het Rekenhof in een uitgelekt rapport tot de slotsom komt dat met de aankoop, het onderhoud, de bouw van aangepaste garages e.d. een prijskaartje van circa 15 miljard euro gemoeid is, het tienvoudige dus van wat als kostprijs voorgespiegeld werd.

Zoiets kan alleen maar in het land van het surrealisme, zullen sommigen zeggen. Misschien is daar iets van aan, maar met de huidige bewapeningsrage zullen legertop en bewapeningslustige politiekers niet alleen in België proberen voldongen feiten te creëren. Indien ze in België in 2018 gezegd hadden: we willen 15 miljard voor een paar honderd pantsers, dan was hun kermis niet doorgegaan. Maar N-VA minister Vandeput had het over 1,5 miljard voor nieuwe toestellen “die niet alleen performanter zijn, maar op termijn ook kosten zullen besparen.” Bovendien zou de deelname van de Belgische industrie voor een terugverdieneffect van wel 900 miljoen euro zorgen. Ook gedurende de vijf jaar dat de socialiste Ludivine Dedonder (PS) minister van defensie was werd niet aan een alarmbel getrokken; de Waalse wapenfabrikant FN mag trouwens de geschutskoepels leveren, terwijl de assemblage in een Westvlaams bedrijf gebeurt.

Behalve de vraag hoe er met belastinggeld wordt omgesprongen en waarom er nooit schuldigen worden veroordeeld wegens verregaande nalatigheid  – als het al geen bewuste misleiding is – moet men zich ook afvragen waarom België honderden gevechtspantsers moet aankopen? Wat heeft dat te maken met de verdediging van het grondgebied? Zelfde vraag i.v.m. gevechtsvliegtuigen.
Wijsheid begint bij het stellen van eenvoudige vragen.