De EU en haar lidstaten geven zich graag uit voor de wereldkampioenen van de mensenrechten. Maar als er binnen de Verenigde Naties gepoogd wordt iets te doen tegen de straffeloosheid waarmee transnationale bedrijven die rechten vertrappelen, steekt de EU haar middenvinger op.
Als het Israëlisch leger op te grote schaal en al te brutaal Palestijnen vermoordt is het niet ongebruikelijk dat de Europese Unie een protestnota uitstuurt, en aandringt op ’terughoudendheid’ en ‘proportionaliteit’. Maar ondertussen blijft de EU wel het Israëlische militaire complex steunen via fondsen voor onderzoek, industriële samenwerking en wapenleveringen…
Op vraag van de lidstaten en de bedrijfslobbys definieerde de Europese Unie een ‘Globale Strategie’, waardoor de handelsbelangen van de multinationals een onderdeel geworden zijn van de Europese diplomatie. Een uitgebreide analyse door Raf Custers, onderzoeker bij GRESEA.
Een team onderzoeksjournalisten bezocht de Europese miljardenwerf van de grenscontrole. Vooral de veiligheid van bedrijfswinsten lijkt daarmee gegarandeerd.
TTIP is vrij goed bekend, CETA al iets minder, TiSA – dat zich achter onze rug met de liberalisering van diensten bezighoudt – is haast onbekend. Er gaan nochtans zeer grote gevaren van uit. Een bericht van de internationale vakbondskoepel IUF waarschuwt voor het liberaliseren van diensten als brandweer, ambulance en medische noodhulp.
Vrijhandelsverdragen zouden ‘onnodige’ dubbele controles afschaffen. Maar was er geen dergelijke ‘overbodige’ controle geweest dan was Dieselgate misschien nooit aan de oppervlakte gekomen!
De ‘migratiestromen’ stellen onoverkomelijke logistieke problemen voor de EU, Europa ‘kreunt onder de last van de asielzoekers’. Enzovoort enzoverder. Als tegengif voor dit dodelijk populisme van de Europese beleidsmakers brengen we een essay van de Marokaanse schrijfster Bouthaïna Azami. Ze geeft een stem aan de stille ellende van miljoenen mensen.