6 juni 2025 – Woensdag hebben dokwerkers in de haven van Marseille-Fos geweigerd een lading onderdelen voor machinegeweren aan boord te brengen van een schip met bestemming de Israëlische havenstad Haïfa. De dokwerkers waren gealarmeerd door de nauwkeurige informatie die onderzoeksjournalisten van Disclose en The Ditch hadden gepubliceerd. De lading bestond uit 14 ton schakels voor de kogelkettingen waarmee machinegeweren een kogelregen kunnen afvuren, een product van het Marseillaanse bedrijf Eurolinks. De dokwerkers werden volop gesteund door de vakbond CGT, die in een communiqué liet weten dat de dokwerkers en het havenpersoneel niet zullen deelnemen aan de genocide die door de Israëlische regering georkestreerd wordt.

Het Franse ministerie van defensie liet in een reactie weten dat “Frankrijk geen wapens levert aan Israël”. De exportvergunning voor Eurolinks vermeldt dat de kogelkettingen geassembleerd worden in Israël om daarna gereëxporteerd te worden naar Frankrijk. In een andere versie zou de vergunning gelden voor materiaal dat door het Israëlische wapenbedrijf IMI verkocht wordt aan buitenlandse klanten, en dus niet aan het Israëlische leger… Hoe dan ook, het geweten van Ministre des Armées Lecornu is zuiver!

De dokwerkers in Marseille zijn blijkbaar voortaan op hun qui-vive, want gisteren donderdag ontdekten ze twee andere containers die met hetzelfde schip naar Haïfa moesten, en volgens de informatie die de CGT kon inwinnen, kanonlopen bevatten gefabriceerd door het Franse bedrijf Aubert et Duval. Ook hier weer loopt alles binnen de legale perken. De directie verklaarde aan het persagentschap AFP dat “Aubert & Duval stalen buizen verkoopt aan Elbit Systems [het grootste Israëlische wapenbedrijf], die ze verwerkt. In de exportvergunning voor oorlogsmateriaal die de Franse regering aan Aubert & Duval heeft verleend, staat expliciet dat het eindproduct mag worden gereëxporteerd of naar andere strijdkrachten dan die van Israël. Aubert & Duval verkoopt dus geen militair materieel aan de Israëlische strijdkrachten.”

Deze voorbeeldige initiatieven aan de basis tonen de weg om het verzet te organiseren tegen het politiek bestel in Europa, dat steeds meer berust op machtspolitiek, militarisering en dehumanisering van de internationale betrekkingen in plaats van sociaal beleid, vrede en internationale solidariteit. (hm)