Niet het Europees Parlement, maar de Europese Commissie heeft het wetgevend initiatief. Dat betekent dat in de EU alleen de Commissie wetsvoorstellen kan lanceren. Dat is op zich al bizar, maar wat stelt het in de praktijk voor?
Het blijkt dat zowat alle voorstellen die de Commissie lanceert ook daadwerkelijk wet worden. Lang geleden hoorde ik eens op een cursus dat de Commissie 97 procent scoort. Dat is best veel, veel meer dan bijvoorbeeld in de VS, waar het executief toch ook aardig wat macht heeft.
Onlangs verscheen het laatste scorebord van de Commissie. Van al haar aangekondigde plannen maakte de Commissie in 94 procent van de gevallen daadwerkelijk een wetgevend initiatief. Hiervan werd 66 procent daadwerkelijk Europese wet, 21 procent is nog in behandeling, en 7 procent haalde het niet. Een aardige score!
En dat is nog niet alles: de Commissie is ook quasi alleenheerser in het beheer van de concurrentieregels en de Gemeenschappelijke Markt, het fundament van de EU, en het daarmee verbonden handelsbeleid.
Natuurlijk is het wel zo dat de Commissie haar oren te luisteren legt, vooral bij de regeringen van de grote landen, voor zij initiatieven gaat nemen.
Je zou kunnen denken dat het Europees Parlement via amendementen wel aan haar trekken komt. Als het iets wil, formuleert het dat gewoon in de vorm van een amendement op een voorstel in behandeling, toch? Dat is echter buiten de waard gerekend: de Commissie kan een voorstel ook weer intrekken, als de behandeling leidt tot andere resultaten dan zij op het oog had. Deze intrekkingsbevoegdheid is volgens de rechtspraak wel niet absoluut, maar toch: ook als een voorstel in behandeling heeft, blijft de Commissie aan het stuurwiel zitten.
Volgens een artikel in het Financieel Dagblad heeft het Europees Parlement echter wel veel verborgen macht: een Parlement dat veel “verborgen macht” heeft.. Wat een mooie democratie is dat toch! (fs)