door Herman Michiel
Deze week stemmen de ministers in de Raad van de EU over het voorstel van de Europese Commissie om de toelating voor het gebruik van glyfosaat te vernieuwen. Glyfosaat is het basisbestanddeel van veel onkruidverdelgers, o.a. van het Monsantoproduct Roundup. Over de risico’s voor de volksgezondheid en het vermoedelijk kankerverwekkend karakter ervan, zie o.a. ons recent artikel van Peter Rossman. Dat net deze week de Wereldgezondheidsorganisatie haar vroeger standpunt dat glyfosaat ‘waarschijnlijk kankerverwekkend is bij de mens’ wijzigde in ‘waarschijnlijk niet kankerverwekkend’ doet vermoeden dat de machtige bedrijfslobby van de sector weer een punt gescoord heeft.
In een persbericht gaf Bart Staes, europarlementslid voor de Vlaamse groenen, de resultaten van een zelfgeorganiseerde glyfosaattest onder 48 europarlementsleden. Ze blijken allen aanzienlijke concentraties ervan in hun urine te hebben. Deze steekproef bevestigt wat uitgebreide studies ook al aangetoond hebben: zowat iedereen blijkt gecontamineerd te zijn met het goedje.
Glyfosaat: parlementsleden zijn ‘pissed off’ vanwege het herbicide in hun urine2016-05-12 Op initiatief van Europees parlementslid Bart Staes (Groen) lieten 48 Europese collega-parlementsleden van alle politieke fracties uit zeker 13 lidstaten hun urine testen op residuen van glyfosaat, het meest gebruikte en waarschijnlijk kankerverwekkende herbicide. Alle parlementsleden testten positief en hadden een gemiddelde van 1,7 microgram/liter glyfosaat in hun urine, dat is een overschrijding met een factor 17 van de Europese drinkwaternorm van 0,1 microgram/liter. “Ik zelf en anderen hadden best hoge waarden. En wij zijn dus ‘pissed off’ want net als nagenoeg alle burgers dit schadelijke middel ongewild in hun lichaam hebben, willen ook wij dit niet,” reageert Staes. De politiek symbolische actie werd een maand geleden gelanceerd, toen de plenaire vergadering van het Europees parlement stemde over een sterke resolutie die tegen het verlengen van de vergunning voor glyfosaat pleitte. Vorig jaar klasseerde het IARC nog dat glyfosaat waarschijnlijk kankerverwekkend is voor mensen. Het Biocheck laboratorium in Leipzig, dat de urinestalen analyseerde via de zogenaamde ‘Elisa test’, concludeerde: “Alle deelnemers hadden glyfosaat in hun urine. Dit betekent dat glyfosaat een gezondheidsprobleem kan vormen voor Europese parlementsleden. ” Staes: “Dit geeft aan dat glyfosaat omnipresent is in ons dagelijks leven, in het milieu, leefomgeving, voedsel, bier, wijn enzovoorts. Het doet er niet toe hoe oud je bent, hoe je leeft, man of vrouw: iedereen heeft dit in zijn lijf, zonder daar om te vragen. Dat is niet minder dan een grof schandaal.” Het idee voor deze actie komt van de grootste analyse onder burgers ooit uitgevoerd. De recente “Urinale 2015” studie, gepubliceerd door de Heinrich Böll Foundation, toonde dat liefst 99,6% van de 2000 Duitse burgers uit heel Duitsland positief testten op glyfosaat. Zij hadden vijf tot 42 keer de Europese drinkwaternorm van 0,1 microgram/liter in hun urine. Staes: “Het is weerzinwekkend dat de Europese Commissie ondanks de vele gezondheidszorgen gewoon doordramt en de vergunning met glyfosaat met negen jaar wil verlengen. Het houdt amper rekening met de eisen van het Europees parlement en van miljoenen Europese burgers. Volgende week op 19 mei stemmen de afgevaardigden van de lidstaten over dit vergunningsvoorstel. Groen en Ecolo stuurden een uitgebreide brief naar minister Borsus om te wijzen op de redenen om tegen te stemmen.” |
||
Met zijn parlementaire urinetest draagt Bart Staes zijn steentje bij tot de bewustwording van de burger over de contaminatie van het politiek bedrijf door de winstbelangen van de ondernemingen. Heel wat minder draagt hij bij tot deze bewustwording wanneer hij het in het persbericht heeft over het Europees Parlement dat “een sterke resolutie stemde die tegen het verlengen van de vergunning voor glyfosaat pleitte”. Het feit is immers dat deze resolutie, gestemd op 13 april, letterlijk vermeldt: “Het Europees Parlement dringt er bij de Commissie op aan de goedkeuring van glyfosaat met 7 jaar te vernieuwen.” Wie betwijfelt of een dergelijke grove vervalsing van de feiten wel mogelijk is kan er de gestemde resolutie zelf op nalezen (punt 3 van de conclusies, onderaan). Het is waar dat het Parlement pleit voor beperkingen, o.a. voor niet-professionals, of in de buurt van parken of openbare speeltuinen, en dat de periode van 7 jaar korter is dan in de commissievoorstellen (aanvankelijk 15 jaar, teruggebracht naar 10 en nu naar 9 jaar) maar dat verandert een goedkeuring niet in een verwerping. Dergelijke desinformatie is des te ergerlijker omdat ze er blijkbaar op rekent dat de bedrieglijke voorstelling van zaken niet aan de oppervlakte komt omdat de ‘gewone burger’ niet de tijd en de middelen heeft om het zelf uit te zoeken.
Het leek ook interessant om nog eens na te gaan hoe door de europarlementariërs gestemd werd over de resolutie [1] die het verder gebruik van glyfosaat verwerpt/bepleit (schrappen wat niet past). Behalve één stem voor en 7 tegen onthielden de Europese groenen zich, o.a. Bart Staes, toch merkwaardig als het zogezegd ging over een sterke resolutie die tegen het verlengen van de vergunning voor glyfosaat pleitte. Zonder enige verrassing waren de sociaaldemocraten (S&D) in grote meerderheid (153) voor, slechts 3 tegen; zij hebben de verlenging van de glyfosaatlicentie mogelijk gemaakt. Radikaal-links (GUE) was (op één onthouding na) tegen [2].
Men kan zich afvragen waarom goedmenende europarlementariërs zich voor een zo bedrieglijke communicatie lenen [3]. Ik denk dat dit alles te maken heeft met het beeld dat sommigen willen ophangen van ‘het goede parlement’ versus de ‘onbetrouwbare Commissie’ of de ‘ondemocratische Raad’. Het Europees Parlement is geen democratische arena waar alternatieve politieke voorstellen met elkaar in de clinch gaan en om een meerderheid strijden, maar één van de EU-instellingen waarlangs voorstellen van de Commissie – eventueel wat geamendeerd – moeten passeren om Europese wet te worden. Dit is nogal gênant voor wie meent een democratische functie te vervullen in dat parlement. Het komt er dan op aan de ‘oppositionele’ rol van het parlement tegenover Commissie en/of Raad zoveel mogelijk in de verf te zetten, en het zo weinig mogelijk in discrediet te brengen, ook al doet men daarbij de waarheid geweld aan [4].
__________________
[1] De resolutie is niet bindend. Het Europees Parlement moet zijn definitieve goedkeuring geven nadat de Raad van Ministers dit gedaan heeft. Het is echter praktisch uitgesloten dat het Parlement van mening zou veranderen na de resolutie van 13 april.
[2] Het stemgedrag kan op handige wijze nagegaan worden op http://www.votewatch.eu. Zoek naar de plenaire stemmingen van 13 april 2016.
[3] We hebben dit in het geval van B. Staes al een eerdere keer moeten vaststellen, in verband met de tabaksrichtlijn.
[4] Lees in dit verband Is het Europees Parlement werkelijk de oplossing?
POST SCRIPTUM (21 mei)
We vroegen Bart Staes om een reactie. Op de aantijging van bedrieglijke communicatie gaat hij niet in, maar hij vindt het een ‘vreemde procedure’ om een artikel te publiceren zonder hem eerst te contacteren, “want dan had u een evenwichtiger tekst geschreven”. Misschien is dit de gangbare procedure bij beroepsjournalisten, maar als amateur hou ik het bij onafhankelijke analyses en opinies, woord en wederwoord. (hm)