“Geniet maar van de oorlog want de vrede wordt vreselijk “

Duits grapje toen ze met 860 Cal dienden te overleven in 1945

door Theo Aerts
26 juni 2025

Reeds maanden staat de 5% van het BBP in de actualiteit, met als aanstokers van dit cijfer de politieke leiders van de VS. Het maakt weinig uit of ze Republikein of Democraat zijn, beiden hebben dezelfde eis t.o.v. Europa ! Voor het Amerikaans establishment kan het niet, is het onbegrijpelijk, dat de sociale uitgaven hoger zijn dan de defensie uitgaven. Bij de Amerikaanse bourgeoisie is het individualisme en de individuele vrijheid het hoogste goed. Sociale zekerheid behoort voor hen tot het domein van de liefdadigheid .

Voor werkende klasse in Europa is  die welvaartsverdeling (wat de sociale zekerheid in feite is) een goed dat die klasse door strijd heeft veroverd en ook zal blijven verdedigen. Voor de happy few in de VS is dat een ketterij tegen de vrije markt. Maar onder hen leeft ook de vrees dat het idee van welvaartsherverdeling ook bij hen voet aan de grond krijgt. Onder president Richard Nixon 1969-1974 was het bijna zover, maar de partij-ideologen William Buckley en James Burnham torpedeerden deze sociale revolutie. Paul Krugman, Nobelprijs economie 2008, hield zelfs in de New York Times een pleidooi voor een terugkeer van Nixon onder de titel “Missing Nixon”. De Yankee plutocratie is zeer actief in zijn messianisme en beschouwt zichzelf als het geweten van de vrije wereld. Ze hebben bovendien de financiële en andere middelen om hun boodschap te verspreiden.

De minst agressieve maar daarom niet minder efficiënte methode is de beïnvloeding. Zo worden toekomstige Europese leiders via studiebeurzen uitgenodigd om aan Amerikaanse universiteiten te gaan studeren. Veel van onze nationale en Europese leiders hebben op die manier mogen kennismaken met de American Way of Life. Amerikaanse ambassades zijn ook scoutingsbureaus om toekomstige politieke en industriële talenten op te sporen, en de thuisbasis van allerlei ngo’s en think tanks die hun blijde boodschap transatlantisch uitdragen.

De huidige Europese elite kent ondertussen het klappen van de zweep, ze weet hoe een publieke opinie te bewerken, hoe kritische stemmen buiten de mainstream media te houden. De democratie krijgt hierdoor een onzichtbare grens, maar wel met strenge grensbewaking, waarbij het gebruik van geweld niet wordt gevreesd !

Maar nu is de kogel door de kerk; de 5%-pil, al dan niet verguld met  toverformules van 3,5% + 1,5%, moet door de bevolking geslikt worden. Wie zal dat betalen ?

Het Franse toneelstuk “Le Cardinal Rouge“ geeft de conversatie weer tussen kardinaal Mazarin en zijn minister van Financiën Colbert. Die is hopeloos op zoek naar inkomsten om de megaprojecten van Lodewijk XIV te financieren .De kardinaal geeft de volgende aanbeveling aan zijn minister: “Een grote meerderheid in onze samenleving is niet arm maar ook niet rijk. Het zijn eerlijke burgers die werken, die dromen van rijk te worden en de armoede vrezen ! Het is voor de staatsinkomsten de ideale categorie, hoe meer je ze belast hoe harder ze zullen werken om hun verlies te compenseren. Het is voor de staat een onuitputtelijke inkomensbron !”

Het doel is, zoals de NAVO secretaris generaal Rutten het aan zijn Amerikaanse Daddy verklaarde, de wereld veiliger te maken door meer wapens te produceren. Argumenten daarvoor zijn blijkbaar overbodig.

De persconferentie na de NAVO-top gaf mij eerder de indruk dat men ons zegde: geniet maar van de oorlog, want de vrede wordt vreselijk !