17 april 2015 – De Conservatieven en Labour liggen nek aan nek in de race naar de Britse verkiezingen van 7 mei.
Labourleider Ed Miliband deed er daarom wat linkse schepjes bovenop. Hij wil een belastingvoet van 50 procent voor de hoogste inkomens invoeren, huizen die meer dan twee miljoen pond waard zijn extra gaan belasten, en de “non-dom”-status voor belastingplichtigen afschaffen. Die “non-dom”-status houdt in dat je geen belastingen betaalt op inkomsten uit het buitenland, als je op de een of andere manier kan bewijzen dat je geen volbloed Brit bent. Vele rijke inwoners van Londen kunnen dat.
Het systeem dateert uit lang vervlogen tijden, enkele honderden jaren terug, toen scheepsladingen niet belast werden voor ze aan wal werden gebracht. Nu wordt de regel gebruikt door rijke inwoners van Londen die hun centjes op buitenlandse rekeningen parkeren. Een bizar systeem dus, en je begrijpt meteen waarom de rijken hun advocaten zo goed betalen: om dit soort juridische constructies uit te vinden moet je waarlijk een hogere rechtsgeleerde zijn.
Maar Miliband wil de “non-dom”-status afschaffen. Hij deed ook enkele scherpe uitvallen naar parasitaire kapitalisten, waar Londen er nogal wat van telt. Ed Miliband heeft het daarom verkorven in de City. Terwijl de conservatieve verkiezingskas rijkelijk gespijst wordt door het financieel en industrieel kapitaal, moet Labour terugvallen op geld dat het krijgt van de vakbonden. Onder Tony Blair en New Labour was dat anders. Nu verkiezen de rijken het risico van een Europa-referendum onder de Conservatieven boven de Labourkritiek op de rijken. Maar daar stoort Miliband zich niet aan: eerste de verkiezingen winnen, is de boodschap.
Het blijft koffiedik kijken om te weten welk beleid de verschillende partijen in petto hebben voor na de verkiezingen. De Britse begroting vertoont een sterk tekort. Zowel Labour als de Conserrvatieven  willen dit tekort tegen 2020 en de volgende verkiezingen terugdringen, maar van hun prognoses wordt door allerlei instellingen, laatst het IMF, brandhout gemaakt. Dat is ook normaal: het Britse publiek heeft genoeg van de bezuinigingen, en nieuwe belastingen zijn ook niet populair. Dus die beslissingen stel je best uit tot na de verkiezingen. Wie voor de verkiezingen in zijn kaarten laat kijken is goed gek. (fs)