Deze website zag het licht in de herfst van 2011. Het was een nieuwe start van de Nederlandse website “Ander Europa”, die door linkse tegenstanders van de “Europese grondwet” (2005) was opgericht. Ook in Vlaanderen waren er acties geweest tegen de neoliberale “grondwet”, waardoor o.a. een hoorzitting in het Vlaams parlement werd afgedwongen. Maar het is pas naderhand dat een handvol Nederlandse en Vlaamse EU-critici elkaar vonden. We deelden een fundamentele kritiek op de ondemocratische structuren, de vrije-marktbeginselen en de onhervormbaarheid van de EU, zodat de samenwerking geen politieke problemen stelde.
Met een vierkoppige redactie kon het vernieuwde en verruimde Ander Europa dan in 2011 van start gaan. Het leek bijna vanzelfsprekend dat dit maar het begin was, en dat we ongetwijfeld nieuwe medewerkers zouden aantrekken, tot een zekere taakverdeling komen, nieuwe initiatieven zouden kunnen nemen.
Dat is niet bewaarheid geworden. Nieuwe medewerkers stonden niet aan te schuiven; weinig mensen voelen zich – vaak ten onrechte – beslagen genoeg om het over de EU te hebben. Er is ook het taalprobleem, aangezien de interessantste bronnen niet in het Nederlands zijn. In sommige linkse kringen wordt “Europa” ook gezien als een alternatief voor het nationalisme, waardoor men vreest met kritiek op de EU in verkeerd vaarwater terecht te komen. Er waren wel occasionele medewerkers, maar de vaste redactie bleef beperkt; daarbij moesten we in 2022 het overlijden betreuren van Koen, die jarenlang de goede werking van de website had verzorgd.
Problemen van politieke aard waren nog niet opgedoken, maar dat veranderde met de Russische inval in Oekraïne. De inmiddels niet meer zeer actieve Nederlandse vleugel van de redactie bleek de Europese wapenleveringen aan het Zelensky-regime te steunen en het einde van de oorlog te zien tot stand komen door een militaire overwinning van Oekraïne. Als hoofdredacteur vond ik, Herman Michiel, dit geen standpunt dat in de lijn lag van het redactioneel beleid tot dan toe, ook al omdat de Europese Unie de Russisch-Oekraïense oorlog aangrijpt als alibi voor een massale militarisering van de EU.
Het gevolg is dat Ander Europa in feite alleen nog door mij in stand gehouden wordt. Het is geen persoonlijke blog, er worden heel wat vertaalde artikels van diverse auteurs en organisaties gebracht, maar het aanbod blijft beperkt en vertoont onvermijdelijk lacunes. Dat is absoluut geen ideale situatie, maar het dilemma was: ermee ophouden, of roeien met de overblijvende riem. Dat laatste lijkt me nog altijd verkieslijk, want het is heus niet via de mainstream media dat we correct geïnformeerd worden over het EU-beleid. Zeker nu de Unie grootmacht-allures krijgt is een veel grotere alertheid van het publiek nodig. Ander Europa levert hierin een bescheiden maar unieke bijdrage.
Moge dit ook een oproep zijn aan wie enige vertrouwdheid heeft met het Europees beleid of een aspect ervan (klimaat en milieu, privacy, sociaal beleid, ontwikkelingshulp, monetair/economisch/financieel beleid, …) en zich terugvindt in de algemene teneur van deze site. Geïnteresseerden kunnen contact opnemen en mogen rekenen op een stevige redactionele ondersteuning.