De Europese Groenen zijn er niet voor te vinden om meer Europees geld te stoppen in een ‘Europese defensie’, en dat is uitstekend. Maar dit blijkt nauwelijks te steunen op enig wantrouwen in de militaire ambities van de EU, en alles te maken te hebben met overwegingen van zuinigheid en ‘efficiëntie’.
Frank Slegers prijst de ‘rijke democratische debatcultuur’ binnen Die Linke, en gaat daarbij in op de standpunten van twee stromingen binnen de Duitse radicaal linkse partij in verband met de ‘economische migratie’: wereldwijde solidariteit en open grenzen, of een beperking daarvan ter verdediging van de nationale welvaartstaat. Over de noodzaak aan een volwaardig asielbeleid voor vluchtelingen uit conflictgebieden zijn de beide stromingen het evenwel helemaal eens.
Wat het Europees ‘vluchtelingenbeleid’ inhoudt is stilaan voor iedereen duidelijk: grenzen worden dichtgetimmerd, helpende ngo’s gecriminaliseerd, verwerpelijke regimes worden EU-bondgenoten, het geheel natuurlijk overgoten met een humanitair sausje over ‘veilige opvang in de regio’. Men zou denken en hopen dat linkse partijen hierin niet meegaan, maar een vergelijking tussen standpunten van Die Linke en van de Nederlandse SP doet over deze laatste toch de wenkbrauwen fronsen.
De Trumpdreiging ondergraaft de fundamentele wereldbeschouwing van de Europeanen, schrijft MO-redacteur John Vandaele, en hij hoopt dat de EU daardoor een echte globale speler wordt. Herman Michiel betwijfelt of dit wel zo wenselijk is.
DIE LINKE, de grootste radicaal-linkse partij in de Europese Unie (en in het Europees Parlement) congresseerde van 8 tot 10 juni in Leipzig. Een paar beschouwingen hierover door Frank Slegers.
Het neoliberaal EU-keurslijf verlaten is wel degelijk essentieel als een toekomstige Britse Labourregering haar links programma van economische hervormingen wil doorvoeren, aldus Costas Lapavitsas, gewezen Grieks parlementslid en professor economie aan de University of London.
Het onbehouwen optreden van Donald Trump is misschien veel efficiënter dan we denken. Hij heeft de Europese bewapeningslobby in ieder geval al een flinke duw in de rug gegeven.
De Europese elites zijn er goed in geslaagd Griekenland onder de knoet te krijgen, maar de politieke crisis in Italië is een ander paar mouwen. Bovendien staat ook de Spaanse regering op springen, vermolmd door corruptieschandalen. Het Europese bouwsel kraakt in zijn zuidflank, maar voor de linkse krachten is er weinig reden tot victorie kraaien, want uiterst rechtse demagogen dreigen de vruchten te plukken.
Als het Israëlisch leger op te grote schaal en al te brutaal Palestijnen vermoordt is het niet ongebruikelijk dat de Europese Unie een protestnota uitstuurt, en aandringt op ‘terughoudendheid’ en ‘proportionaliteit’. Maar ondertussen blijft de EU wel het Israëlische militaire complex steunen via fondsen voor onderzoek, industriële samenwerking en wapenleveringen…
De koepel van Duitse vakbonden (DGB) spreekt zich op zijn congres uit tegen de NATO-eis voor verhoging van de militaire budgetten, en tegen de militarisering van de Duitse buitenlandpolitiek. Een uitstekend initiatief dat overal navolging verdient!