Oskar Lafontaine, één van de oprichters van Die Linke, becommentarieert op zijn Facebookpagina een speech van Angela Merkel. Een paar nagels met koppen, voor u in het Nederlands vertaald. (gz)
Is Merkel dom of cynisch?
Bondskanselier Angela Merkel heeft een krachtig pleidooi gehouden tegen nationalisme tijdens een verkiezingsbijeenkomst in Kroatië. Europa is “een project van vrede” (daarom voeren we samen met de VS oorlog in het Midden-Oosten, voeren de bewapening op en sturen we interventietroepen naar Afrika), “een project van vrijheid” (daarom maken we ons zo sterk voor de vrijheid van de wikileaks – oprichter Assange) En “een project van welvaart” (dat hebben vooral de Grieken, Spanjaarden, Portugezen en Italianen ervaren na de Duitse dictaten voor loonmatiging en bezuinigingen op sociale voorzieningen).
En dan komt het: nationalisme is de vijand van het Europees project, zei ze. Is ze dom of cynisch? Het Duitse exportnationalisme heeft het Europese project al vele jaren schade berokkend. We verkopen onze Europese buren meer goederen dan dat wij bij hen kopen. Daarmee exporteren we werkloosheid. Het Duitse werkgelegenheidsnationalisme leidt ertoe dat artsen en verpleegkundigen uit Oost-Europese landen naar ons komen (daar zijn zeker geen zieken en geen ouderen die moeten worden verzorgd) en kwamen ook meer dan drieduizend artsen uit Griekenland (wat maakt het ons uit of het Griekse gezondheidszorgsysteem nauwelijks nog functioneel is).
Vrede in Europa kan alleen bewaard blijven, “als we onze belangen, de Duitse, de Kroatische en die van alle andere lidstaten vertegenwoordigen, en anderzijds ons in de positie van de anderen kunnen verplaatsen”, vleide ze. Grappig dat de andere Europese buren deze voorbeeldige overweging niet eens opmerkten.
Nadat de Oost- en ontspanningpolitiek van Willy Brandt werd vervangen, met toestemming van Merkel, door een beleid van confrontatie tegen Rusland en economische sancties, is ze nu ook samen met haar potentiële opvolger bezig om de Duits-Franse relatie te verpesten. In Frankrijk wordt steeds vaker gevraagd of je echt kunt spreken van een Duits-Franse vriendschap.
En toch zijn de gevestigde partijen in Duitsland, gesteund door de meeste media, er vast van overtuigd dat we voorbeeldige Europeanen zijn. Dit is precies waarvoor Thomas Mann in 1953 had gewaarschuwd in zijn beroemde speech in Hamburg: we hebben nu een Duits Europa. En onze buren zullen dit op de lange termijn niet accepteren.
Bron: Oskar Lafontaine via Facebook