2 februari 2021 – OXFAM bracht een nieuwe studie uit, over de weerslag van de coronapandemie op de ongelijkheid in de wereld. The Inequality Virus is zeer goed gedocumenteerd met cases van over de hele wereld, getuigenissen van verpleegsters, professoren, sociale werkers, bijeengebracht door tientallen correspondenten en ondersteund met adviezen van een reeks experten. Voor wie er nog aan twijfelde: corona deed de ongelijkheid, die al kolossaal was vóór de epidemie, nog heel sterk toenemen. Nieuw is dat dit nu in zowat alle landen terzelfdertijd gebeurt. We zijn ondertussen al wel gewend aan astronomische cijfers als het over de rijkdom van de rijksten ter wereld gaat, maar toch kijk je nog op van wat corona voor hen tot nog toe in het laatje bracht. Voor Elon Musk (Tesla, SpaceX…) was dat 128,9 miljard $, voor Jeff Bezos (Amazon) 78,2 miljard, de tien rijksten samen bracht corona 540 miljard $ op, “genoeg om iedereen op aarde een vaccin te bezorgen en uit de armoede te houden”, aldus de studie.

Het gaat niet alleen om ongelijkheid tussen inkomensklassen, maar ook tussen manen/vrouwen (genderongelijkheid), en tussen witten/gekleurden. In Brazilië heeft een Afro-Amerikaan 40% meer kans om aan Covid te sterven dan een blanke.

De studie zoomt soms ook kort in op een individueel geval, wat een idee geeft van wat er zich op veel grotere schaal zoal afspeelt. Een voorbeeld uit de Verenigde Staten: een 44-jarige arbeider in een kippenbedrijf in Maryland krijgt Covid-19, maar hem wordt gezegd dat hij verder moet werken. Als hij uiteindelijk naar de dokter gaat heeft hij al 40,5 graden koorts en wordt naar huis gestuurd. Drie dagen later kan hij niet meer ademen. In het hospitaal valt hij in een coma, wordt uiteindelijk aan een ventilator gelegd en sterft er, alleen. Als het verhaal in de media komt stuurt het bedrijf 100 dollar naar de weduwe…

OXFAM heeft weer eens uitstekend studiewerk geleverd om mensen duidelijk te maken hoe de wereld functioneert, in het bijzonder tijdens een crisis als deze. Waar de studie echter weinig toe bijdraagt, althans in mijn ogen, is een hint in de richting van een strategie voor verandering van deze wereld. Ik vrees zelfs dat men op het verkeerde been gezet wordt door alle hoop te stellen in oproepen aan overheden en aansporingen aan de bedrijfswereld om hun ‘plicht’ te vervullen. De conclusie staat vol van must en should en need to, maar met morele imperatieven verander je geen structuren. Men kan evenwel hopen dat studies als deze mensen aanzetten om daar iets aan te doen. (hm)