Komende evenementen

Afrika als Europese achtertuin

8 november 2022 ā€“ De linkse fractie in het Europees Parlement (GUE/NGL) stelde gisteren een studie voor over de rol van de EU en diverse lidstaten in de Sahel, de Afrikaanse regio die loopt van west naar oost onder de Sahara, van MauretaniĆ« tot Eritrea. De opdracht voor de studie werd gegeven aan Christoph Marischka, medewerker bij de Duitse ngo IMI, een onderzoeksgroep over militarisering die studiewerk verricht voor de vredesbeweging.

In de studie gaat veel aandacht naar Mali, de ex-Franse kolonie, waar het Franse leger vanaf 2013 Ā Ā ā€˜anti-terroristischeā€™ operaties leidde (Serval, Barkhane). Dit werd geflankeerd door een Europese missie (EUTM) die het Malinese leger moest opleiden om stabiliteit in de regio te garanderen. Het lijkt in veel opzichten op de westerse ā€˜stabiliseringā€™ van LibiĆ« waar Frankrijk zich ook zeer ā€˜verdienstelijk maakte, en met even weinig succes. De verbanden tussen wat in LibiĆ« en wat in Mali gebeurde worden in de studie nauwkeurig uit de doeken gedaan. De Europese bemoeienissen met het verre Mali zijn minder verrassend als men weet dat er uranium gedolven wordt in het buurland Niger, en dat de EU een systematische politiek voert om migranten buiten Europa te houden door contracten af te sluiten met Afrikaanse landen. Ook hierover geeft de studie uitgebreide informatie. U kunt de brochure downloaden door op de afbeelding te klikken.

 

Klikken om down te loaden (PDF, 41 blz., 2 MB). Wie zich afvraagt wat ‘Mission creep’ betekent: het is een term uit het militair jargon, die aangeeft dat een operatie, door initiĆ«le successen, grotere vormen aanneemt dan aanvankelijk gepland. De Franse interventie in 2013 verliep inderdaad aanvankelijk nogal gesmeerd.

 

Het hoeft niet te verbazen dat het Europees beleid in Afrika met ā€˜neokolonialismeā€™ in verband gebracht wordt. De topdiplomaat van de EU himself, commissaris Borrell, gaf hiervan onlangs nog een duidelijke illustratie. In een speech voor toekomstige EU-diplomaten (13 oktober, Europacollege Brugge) vergeleek hij de EU met een tuin, waarin alles naar behoren functioneert:

 

ā€œBrugge is een goed voorbeeld van de Europese tuin. Ja, Europa is een tuin. We hebben een tuin aangelegd. De beste combinatie van politieke vrijheid, economische welvaart en sociale samenhang die de mensheid tot nog toe kon bereiken! Het grootste deel van de rest van de wereld is een jungle [sic], en de jungle zou een invasie kunnen doen in de tuin. De tuiniers moeten daarvoor opletten, maar ze zullen de tuin niet beschermen door muren op te richten. Een mooie kleine tuin omringd door hoge muren, bedoeld om de jungle te verhinderen binnen te dringen, dat zal geen oplossing zijn. Want de jungle heeft een sterke groeicapaciteit, en de muur zal nooit hoog genoeg zijn om de tuin te beschermen. De tuiniers moeten zelf naar de jungle gaan. De Europeanen moeten zich veel sterker inlaten met de rest van de wereld. Anders zal de rest van de wereld bij ons binnendringen, langs verschillende wegen en wijzen.ā€

Wie niet gelooft dat een sociaaldemocratische eurocommissaris zoiets over zijn lippen krijgt kan hem bezig horen in een videofragment van zijn speech. Een perfecte illustratie van wat in de brochure gezegd wordt over de redenen van de Europese aanwezigheid in de Sahel.

 

Marc Botenga, europarlementslid van de PVDA/PTB in de linkse fractie GUE/NGL reageerde op gepaste wijze in een parlementaire tussenkomst:

 

 

(hm)

 

Een reactie op “Afrika als Europese achtertuin”

  1. Goed dat Ander Europa dit naar voren brengt. Ik hoop dat het lukt de pers voor deze bevindingen te interesseren. De mythe dat het Westen het beste met de wereld voorheeft moet hoognodig doorbroken worden. Een minister uit een van de ontwikkelingslanden gaf als haar mening dat er niets is veranderd sinds de dekolonisatie. Het Westen maakt er nog steeds de dienst uit.

Laat een reactie achter

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *