Terwijl men in de aanvankelijke plannen van de EU voor een Europese ‘Green Deal’ nog de ambitie kon zien om via marktmechanismen tot een soort ‘duurzaam kapitalisme’ te komen, wordt die illusie nog minder geloofwaardig nu steeds meer Europees geld vloeit naar de subsidiëring van fossiele brandstof en kernenergie.
Europees Parlement en Raad zijn het eens geworden op een uitbreiding van de wetgeving i.v.m. de uitstoot van CO2. Voor de grootindustrie gaat de prijs per ton omhoog, ook ingevoerde producten betalen een CO2 heffing, en ook kleinere bedrijven én consumenten moeten betalen. Maar kan een compromis tussen ‘het concurrentievermogen van onze bedrijven” en de redding van het klimaat wel functioneren?
Op de voorbije klimaattop in Egypte kon de Europese Unie zich opwerpen als de beschermer van de arme landen; een op te richten fonds zou schadevergoeding betalen voor klimaatrampen in het Zuiden. De klimaatambities van de EU blijken echter haaks te staan op haar jacht naar gascontracten, die de voorbode zijn van een langdurige blijvende afhankelijkheid van fossiele brandstoffen … en van het Amerikaans imperialisme.
Het internationaal Energiecharterverdrag is een groot obstakel om de klimaatdoeleinden van Parijs te halen. Diverse EU-lidstaten willen zich uit het verdrag terugtrekken, terwijl de Europese Commissie het bij enkele cosmetische ingrepen wil houden. In november wordt daarover in internationaal verband beslist.
Elektrische auto’s nemen een belangrijke plaats in in de Europese klimaatplannen, en ook de Belgische overheden hopen hier een aanzienlijk deel van hun klimaatdoelstellingen te halen. Maar ze hebben er blijkbaar geen enkel benul van wat dit zal opbrengen, welke de bijkomende elektriciteitsnoden zijn en hoe dit te bereiken. Het lijkt dan ook uitgesloten dat Belgie de doelstellingen voor 2030 kan bereiken.
De Europese Commissie deed tussentijdse voorstellen, het zogenoemde “Fit for 55” pakket, om de EU klimaatneutraal te maken tegen 2050. De voorstellen moeten door Parlement en Raad nog goedgekeurd worden, maar de algemene teneur is al duidelijk. Wat is het voorstel, hoe wordt het onthaald, en valt ermee (nog lang) te leven ??
Onderzoeksjournalisten van Investigate Europe ruiken een indringende gasgeur in de Europese klimaatplannen, en vragen zich af hoe de grootse klimaatambities van de Commissie kunnen samengaan met het subsidiëren van fossiele brandstofprojecten.
Terwijl de EU zich opwerpt als de grote klimaatkampioen en paradeert met haar Green Deal, beschermt ze op stuitende wijze de winstbelangen van de fossiele lobby. Het Energiecharterverdrag is op hun maat gesneden, en de EU is niet van plan daar verandering in te brengen.